Ja, het zijn tijden van nood. En tijden van nood roepen als vanzelf verwarring en vragen op.
Ik kreeg een telefoontje van iemand die mij vroeg of dit de tekenen waren van het Gods oordeel. En het Nederlands Dagblad kopte deze week een vergelijkbaar iets over een straf van God. Mijn vader van 88 gooide het over een andere boeg: “Nu worden ineens de klimaatdoelen gehaald en zien ze in Japan na jaren weer eens de zon schijnen, omdat de smog is opgelost. Laten we voorgoed stoppen met die groteske wereldwijde mobiliteit en ook met z’n allen blijvend minder autorijden! Ik wist niet dat hij zoveel klimaatactivisme in zich had!
Verwarring alom, wat is er gaande in onze wereld? In Nederland. Ons landje van 17 miljoen mensen, 17 miljoen meningen en 17 miljoen deskundigen. Het kabinet doet zijn best om uit te leggen waarom ze de strategie hebben gekozen om de virusverspreiding uit te smeren over een zo lang mogelijke periode. Kosten noch moeite worden gespaard. Maar er kleeft één nadeel aan. Als wij -ongelovige thomassen die we zijn- niet merken en niet zien dat er mensen massaal ziek worden en/of doodgaan, dan denken wij: “Och, zo’n vaart zal het niet lopen.” En we zoeken elkaar op, houden geen afstand en verspreiden we het virus sneller en vaker dan het nationaal beleid voorstaat. Terwijl deze regeringsstrategie een houvast is in verwarrende tijden.
In nood zoek je elkaar op, zoek je steun bij elkaar en wil je het leed met elkaar delen…Gedeelde smart is halve smart, toch? Maar elkaar zien, ophopen is out of the question. Een snelle verspreiding van het virus organiseer je door mensen uit te nodigen om naar dezelfde plek te komen! De café’s, musea, bibliotheken en theaters zijn niet voor niets gesloten? Een snelle verspreiding van het virus willen we, in navolging van de regering, niet.
Als Nederlanders hebben we soms een aantal vanzelfsprekende reflexen. Als er iets gebeurt, springen we in de organisatiestand. Negen van de tien keer: harstikke goed en hartverwarmend. De tiende keer maken we nu mee in deze Coronacrisis! Dat maakt het lastig voor ons om er naar alle tevredenheid mee om te gaan.
Als we één ding erg snel leren in deze weken is “dat-alles-anders-is”. Dat we dit nog nooit hebben meegemaakt. Niemand niet. Dus zullen we nog wel enige tijd verwarring blijven ervaren. Iedereen -van hoog tot laag in de samenleving- doet zijn/haar uiterste best, maar niets is vanzelfsprekend meer. Ons houvast is weg. Behalve wat de nationale regering aangeeft op basis van een aantal gekwalificeerde deskundigen.
Daar zullen we het dan voorlopig maar even mee moeten doen. In het vertrouwen dat het misschien niet de enige juiste weg is, maar wel een duidelijk pad is dat het kabinet is ingeslagen. Met het oog op bescherming van de allerzwaksten en ter voorkoming van overschrijding van de zorgcapaciteit. Wel een goed baken om op te varen in tijden dat alles anders is.
Walther Burgering
Recente reacties